Bursa'nın her yandan görülebilen ve onun zümrüt göğsünü bir elmas gibi süsleyen Ulu Cami'nin açılış günü, Bursalılar akın akın camiye koşmuşlardı. Yıldırım Bayezid Han, damadı büyük alim ve veli Seyyid Emir Sultan, Molla Fenari ve ulemadan pek çok kimse camide yerlerini almışlardı. Padişah camide ilk Cuma hutbesini okıma görevini Emir Sultan'a verdi. Emir Sultan ise ayağa kalkarak: "Hünkarım! Zamanın büyük alimi burada iken, bizim hutbe okımamız uygun değildir. Bu cami-i şerifin açılış hutbesini okumaya layık zat şu kimsedir" diyerek ke narda oturan garip bir kişiyi gösterdi. Şimdi bütün gözler, o zamana kadar pişirdiği lezzetli ekmekleri sebebiyle, Somuncu Baba olarak tanınan zata çevrilmişti. Somuncu Baba, padişahın emri üzerine minbere doğru yürüdü. Emir Sultan'ın yanına gelince: "Ey emirim neden böyle yapıp beni ele verdiniz" dedi. O da: "Senden ileride bir kimseyi göremediğim için öyle yaptım" ce vabını verdi. Cemaat hayret içerisinde bu konuşmaları dinliyor. Somuncu Baba'nın hutbesini merakla bekliyordu. Minbere çıkan Somuncu Baba: "Bazı alimlerin Fatiha-ı şerifenin tefsirinde müşkilatı, anlayamadığı kısımlar vardır. Onun için bu surenin tefsirini yapalım'' buyurarak Fatiha suresinin yirmi ana ilim üzerine yedi türlü tefsirini yaptı. Nice hikmetli sözler beyan eyledi. Somuncu Baba'nın ilmi ve büyüklüğü karşısında herkes hayretten büyülenmiş gibiydi. Namazdan sonra cemaat kapılardan ayrılmıyor ve elini öpmek üzere bekliyordu. Herkes Somuncu Baba'nın kendi bulunduğu kapıdan geçmesi için dua ediyordu. Ve bir halk rivayeti olarak o gün bütün kapılarda duranların Somuncu Baba'nın elini öptüğü haberi günümüze kadar geldi." (Ahmet Şimşirgil – Kayı I)
Tarih, bayramcigerli.blogspot.com,
Bayram Cigerli,Tarih Notları, Osmanlılar,Tarih Konu Anlatım,Ahmet Şimşirgil,Kayılar,