Kıymetli Evraklar etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Kıymetli Evraklar etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

9 Nisan 2020 Perşembe

1908 Devrimi Sonrası Ülkenin Durumu Hakkında Bir Belge (British documents on the origins of the war : 1898-1914 )

1908 Devrimi Sonrası Ülkenin Durumu Hakkında Bir Belge (British documents on the origins of the war : 1898-1914 )






İngiliz Gizli Belgelerinde Türkiye

Erol Ulubelen






• 208
No. 210. Ed. Add.Mr. G. H. Fitzmaurice to Mr. Tyrrell.Private.(1)                                                                                                                                                                      British Embassy, Constantinople,My dear Tyrrell,                                                                                August 25, 1908.I have been craving to write to you any time during the last four weeks but, as I told you once, a dragoman is merged in his chief and as I have only politics to write about, one is afraid of saying something which may not fit in with one's chief's views. However one can avoid pitfalls by confining oneself to generalities. I know you must have been, and are intensely interested in recent developments in this Country. I feel too that with the ordinary data you have divined and gleaned all that underlies a movement which has so dramatically swept away what future historians will probably consider one of the most extraordinary specimens of despotic Government, especially at the end of the XIX,. Century. For whatever the future may have in store for us the peculiar system which was built up by, or grew up around the personality of Abdul Hamid is gone for ever. We are by no means out of the wood and the desperate spasm in Ottoman national life which, in a violent and desperate effort of the instinct of self preservation, destroyed in a night the web of tyranny woven with consummately diabolical skill during the last thirty years may yet lead to some big catastrophe and thus prove to have been the last flicker of the candle of the dying Turk. In that case the Hamidian regime may come to be looked upon as a last attempt to stem the current of economic forces from the West which have been gathering strength and threatening the primitive organism of Ottoman pre-economic life. It is however useless to speculate on the future. The die is cast and one must hope for the best, but the task of fusing and welding into one common Ottoman nationality the mosaic of creeds, nationalities and tongues that go to make up the Ottoman Empire will require iron determination and will tax the energies of the stoutest of hearts.The causes, I suppose are remotely the victories of Japan which gave a filip to national oriental life in India and Persia. The success of Japan over Russia the tradi, tional enemy of the Turk made every fibre of the latter's body tingle. His national pride—that of a race with a great past, was wounded at seeing the " contemptible Persians making a bid for a new national life, at a time when Turkey owing.to the despotism of the Sultan was more than ever threatened by the degrading and increasing tutelage of Western Powers in the European provinces. Feeling from one's contact with the Turks that we were in the hour before the dawn of his renewed national existence I began to look upon our attempts at reform in Macedonia as a potential anachronism and several times to O'Conor and Barclay characterized our policy there as " insane." One felt that it no way took into account the bedrock trend of things in the Country, ignoring as it did the fact that the Turks existed and still possessed vitality. The Turks felt that the situation was a desperate one and required a desperate remedy. The meeting at Reval where they saw England and Russia actually combining in an " Anti-Turkish " policy quickened their decision which was to attempt their coup before the British proposals. born at Reval were presented to the Porte. Increasing the pace lead [sic] to indiscre­tion and the consequent discovery by the Palace of the conspiracy. The outbreak had been planned for the Sultan's accession on September 1st but the effort of the Palace to strangle the movement forced Niazi Bey and Enver Bey into the open with the results, as we know, that, the minds of everybody being disgusted and desirous of a change, the torch lighted by him started a conflagration which swept up to the Palace gates with bewildering rapidity. Curiously enough, I staid [sic] in town in June after the Embassy came out to Therapia with the intention of clearing up a lot of cases at the Palace before Lowther arrived and my general feel [sic] there was that the Sultan's 1st Secretary had loit faith and hope in the system of(1) [Grey MSS. (Turkey), Vol. 40.]


269
Hamidian rule which he typified, so much so that I said to Barclay some fifteen days before the actual outbreak that I should not be surprised at any moment —even before I got to the bottom of the stairs at the top of which we were standing —to hear 101 Guns and the proclamation of the Constitution. When the Sultan yielded one felt that all the entanglement of reform schemes in Macedonia which for years past-have been occupying our Embassy to the exclusion of genuine British interests had been swept away—that a new era had dawned for the unfortunate remnants of the Armenian race in Bitlis Mush, Van &c. and that the best policy was to go heart and soul with the Constitutional movement. I drove at once to the Grand Vizier's house and told him the one important thing to do was to get the Sultan out and establish contact between him and his people. The Grand Vizier had a most difficult task to perform but succeeded with the result that the Sultan was greeted with something like the same popular outburst of enthusiasm as was witnessed in London when the Queen came out during the Boer War. I have urged Kiamil Pasha to get him over to St. Sophia but the Sultan's timidity and suspicions are his worst enemies. He cannot go out to his Wat Tyler with the result that the latter in the shape of the military and Young Turks are seriously thinking of getting rid of him. They simply loathe him and think him capable of bringing in Russia and Bulgaria with a view to overthrowing the Constitution. As for us we have the ball at our feet to the great chagrin of our German friends who pivoted their policy on the Sultan and his Camarilla. I saw the Minister of Public Works who was a member of the Armenian National Assembly when I was at Birejik working for the Armenians. I have made him as keen as myself on Willcock's schemes in Mesopotamia. I have lent him Sir W. W[illcock]'s reports and the latter is coming up from Cairo. Irrigation must precede the railway in Mesopotamia and if we get the former there is every chance of everything up to Mosul being done by us. One hopes fervently that our people will not lose the present golden opportunity after being out in the cold all these years. The iron is hot and we must get a few of them to strike. It may cool before long.
At the present moment Yildiz has been all but obliterated and replaced by the League of Union and Progress. But the Turkish people after their 30 years of despotism are like a 2. year old infant that can't walk firmly and is somewhat inarticulate. They are very raw and the Gov[ernmen]t as such is none too strong. It has to lean on the League which finds that it cannot retire into the background but is obliged—to preserve from danger the liberty it has just won—to practically run the Empire—in a visible or occult form. They have many of the requisites of successful national leaders—are impersonal and have a great sense of responsibility but they and the Ministry under Kiamil (who is over 80 and may be called the G.O.M. of Turkey) have a heavy task before them. There are many rocks ahead—the internal ones certain and the external ones potential. Of the former the most dangerous is the economic one.
Under the old regime the Mahomedan battened at the expense of the Christian. Under the new which is based on justice, equality and economic reform, crowds of Moslems are being turned adrift and, being unable to earn a competency, are certain to become malcontents while the Xtians,—viz. Armenians, Bulgarians, Greeks &c., while willing to let byegones be byegones, are certain to thrive and prosper and thus further oust the Moslem who is almost entirely devoid of business aptitudes. The latter being the dominant element will not be content to starve in his own country and, unless the movement is skilfully guided, is almost certain to become diScontented with a system which to him will seem to be dealing a deadly blow at Islam. In such an eventuality they are certain to appeal to the Emblem of their religion,—the Caliphate and, if the occupant is a reactionary like Abdul Hamid, it is not difficult to foresee a desperate internal struggle accompanied by disorders which will give any lurking external enemy like Russia the chance of upsetting a system, which, if successful, bids fair to make the crescent a permanent ornament on St. Sophia. It must be a bitter pill to Russia to see her cherished hopes


270
jeopardised by a revolution which may conceivably make Turkey a strong and aggressive Power determined to win back her old provinces in the Caucasus, the Crimea, the Balkans &c. In fact the present movement in Turkey is a virtual challenge to Russian policy during the last 130 years. Of course there is a liberal and Constitutional party in Russia, but I fancy the vast majority in the Country have not divorced themselves from the old anti-Turkish ideas and would like to assist at a Te Deum in St. Sophia.
Assuming that things go smoothly and that the Constitutional regime solidifies, the Turks, who are now extra pleasant to foreigners as they are dependent on the sympathy of the latter are certain to develop highly pronounced nationalist if not chauvinistic tendencies. They will want to assert themselves strongly in questions such as Crete, Egypt, Macedonia, Bosnia, Aden, Lebanon, Cyprus and probably our special position at Bagdad with its sepoy guard and the " Comet "—not to mention Lynch's present irregular status in navigating the Tigris on the strength of a disputed ferman for the Euphrates. There are a host of such questions giving us all food for reflection and which we must be prepared to deal with in a non-nagging spirit. The questions with which the Turks are certain to busy themselves with [sic] in the immediate future are the Commercial Treaties,—the improvement of their post offices leading up to the suppression of foreign P.O's and setting their judicial house in order with a view to the abrogation of the Capitulations, with Cavasses, Dragomans, Stationnaires &c. In fact if things go favourably for the Turks, foreign Embassies here will [be] gradually reduced to the humdrum state of such institutions in other Countries. One can easily imagine a state of things where foreigners of three generations in Turkey will have to serve in the Turkish army. One often wonders how the problem of Xtians serving in that army is to be worked out. It's one of the " pivotal facts " of the situation.
At the present moment " English Kiamil " is in power but there is a strong party who would like to see Herr von Ferid Pasha the ex-Grand Vizier return to office. Kiamil they think is too old to deal with a critical state of affairs like the present while Ferid is young (55), energetic and intelligent. He is however false and vindictive while in the past he has been closely connected with the Pro-German policy of Yildiz. Hussein Hilmi might be an alternative. One has been suggesting to them that Kiamil ought to remain in office until after the first session of Parliament, and that in keeping an old hand at the helm during the period of transition they would be imitating the Japs with their Marshal Oyama, Ito, &c. &c. instead perhaps of imitating the French who took 100 years to settle down after sweeping away the old lot in their revolution. In fact one feels already that the cries of Liberty, Equality and Fraternity smack too much of the French Revolution and are scarcely suited to the Turkish character (2)
Y[ou]rs v [ery] sincerely,
G. H. FITZMAURICE. 

9 Mart 2020 Pazartesi

6 Şubat 2020 Perşembe

E-kitap İstanbul Üniversitesi Gazeteden Tarihe Bakış Projesi

E-kitap İstanbul Üniversitesi Gazeteden Tarihe Bakış Projesi





1928-1942 yılları arasında yayımlanmış 580 bine yakın sayfa gazete İstanbul Üniversitesi Merkez Kütüphânesi tarafından PDF formunda okurlarının hizmetine sunulmuş.
Gazeteden Tarihe Bakış Projesi
İstanbul Üniversitesi Kütüphane ve Dokümantasyon Daire Başkanlığı, Merkez Kütüphane koleksiyonunda yaklaşık 18422 adet cilt gazete yer almaktadır. Gazeteler Osmanlıca, Rumca, Bulgarca, Fransızca, Almanca, İngilizce, Türkçe gibi çeşitli dillerde yayınlanmıştır. Dönemin tarihine ışık tutacak nitelikteki bu değerli gazete arşivinin korunması ve araştırmacıların hizmetine sunulması için “Gazeteden Tarihe Bakış Projesi” gerçekleştirilmiştir. Proje kapsamında, günlük erişilebilir şekilde ve OCR metodu ile 1928-1942 yıllarını kapsayan yaklaşık 688 cilt, 55 başlık ulusal ve yerel gazeteden 581106 sayfa görüntü taranmış ve elektronik ortama aktarılmış durumdadır, çalışma devam etmektedir.

Gazeteden Tarihe Bakış Projesi

GazeteLink
Açık SözTıklayınız
AkşamTıklayınız
AnadoluTıklayınız
AydınTıklayınız
BeyoğluTıklayınız
Bugün (Siyasi, İktisadi, İçtimai, Gündelik Gazete)Tıklayınız
CumhuriyetTıklayınız
DoğuTıklayınız
En Son HavadisTıklayınız
Haber (Akşam Postası)Tıklayınız
HakikatTıklayınız
Hakimiyeti MilliyeTıklayınız
Halkın DiliTıklayınız
Halkın SesiTıklayınız
İkdam (Halk Gazetesi)Tıklayınız
İkdam (Cumhuriyet için, Halk için)Tıklayınız
İkdam (Sabah Postası)Tıklayınız
KurunTıklayınız
MilliyetTıklayınız
MunakaşaTıklayınız
Son PostaTıklayınız
Son TelgrafTıklayınız
Son SaatTıklayınız
TanTıklayınız
Tasviri EfkarTıklayınız
Türk SözüTıklayınız
Türk DiliTıklayınız
UlusTıklayınız
VakitTıklayınız
VatanTıklayınız
Yeni AsırTıklayınız
Yeni SabahTıklayınız

16 Ocak 2020 Perşembe

Diyanet İşleri Reisi Rifat Börekçi'nin Her Eve 1 Kuran Emri

Diyanet İşleri Reisi Rifat Börekçi'nin Her Eve 1 Kuran Emri








Diyanet İşleri Reisi Rifat Börekçi tarafından imzalanarak Diyanet'in tüm taşra teşkilatına gönderilen resmi yazıda tüm evlerde mutlaka Kur'an ve "İslam Dini" kitabının bulundurulması, çocukların din eğitimi içinde kullanılması ve okunmasının sağlanması emredilmiş. 


Ahmet Özgür Türen Arşivi



28 Aralık 2019 Cumartesi

Osmanlı Kölelikten Azatlık Belgesi

Osmanlı Kölelikten Azatlık Belgesi




Mustafa Gültekin koleksiyon


Cilt:23
Numara:62
USERÂ-YI ZENCİYEYE MAHSUS ITIKNÂME (Azatlık Belgesi)
Eşkal:
İsmi: Molla
Pederinin ismi: Abdullah
Sinni:-
Milliyeti:-
Kabilesi:-
Memleketi:-
Sahibinin ismi: Abdurrahim Bey
İsim ve eşkâl-i mahsusası muharrer Molla userâ-yı cedideden olduğu tahakkuk etmesine binâen ve ol babda şeref-sudûr etmiş olan irâde-i seniyye hükm-i âlisine tevfikan mezbure ıtık ve âzât edilerek muâmelât-ı kaydiyesi bi'l-icrâ hürriyetini mutazammın işbu ıtıknâme yedine i'tâ olundu. Fî 29 Şevval sene 1305 ve 28 haziran sene 1304
Mehmet Kamil
Zaptiye Nâzırı
SADELEŞTİRİLMİŞ HALİ
Cilt:23
Numara:62
ZENCİ ESİRLERE MAHSUS AZATLIK BELGESİ
Eşkal:
İsmi: Molla
Pederinin ismi: Abdullah
Sahibinin ismi: Abdurrahim Bey
İsim ve kişisel özellikleri yazılı Molla'nın yeni esirlerden olduğu anlaşılmış olmasına binâen ve o konuda yayımlanmış olan Pâdişâhımızın yüce buyruğuna uygun olarak bahsedilen Molla isimli kadın ıtık ve azat edildikten sonra kayıt muâmelesi yerine getirilerek, hür olduğunu gösteren işbu Azatlık Belgesi bizzat kendisine verildi. 9 Haziran 1888
Mehmet Kamil
Zaptiye Nâzırı

Kaynak Görünüm Gazetesi  26 Aralık 2019 Perşembe

9 Kasım 2019 Cumartesi

24 Nisan 2019 Çarşamba

Atatürk Zamanında İmam Hatip Müfredatı

Atatürk Zamanında İmam Hatip Müfredatı




1- Kuran ı Kerim 
2 - Tecvid
3 - Tefsir
4 - Hadis
5 - İlma
6 - Tevhit
7 - Arabca
8 - Din dersleri
9 - Ruhiyat ahlak
10 - Terbiye
11 - İçtimaiyat
12 - Malumatı Vataniye
13 - Türkçe
14 - Hüsnühat
15 - Türk Edebiyatı
16 - Hitabet ve inşat
17 - Tarih
18 - Coğrafya
19 - Riyaziyat
20 - Hesap
21 - Hendase
22 - Cebir
23 - Resim Hattı
24 - Ülumu Tabiiyye
25 - Hayvanat
26 - Nebatat
27 - Arziyat
28 - Fizik
29 - Kimya
30 - Hıfzısahha
31 - Usülü Tedris
32 - Malumatu Kanuniye
33 - Fransızca
34 - Terbiyei Bedeniye
35 - Musiki

23 Nisan 2019 Salı

HOLLANDA ARŞİVİNDE MUSTAFA KEMAL PAŞA HAZRETLERİNİN İLK MEKTUBU

HOLLANDA ARŞİVİNDE MUSTAFA KEMAL PAŞA HAZRETLERİNİN İLK MEKTUBU


30 Nisan 1920 – Ankara
EKSELEANSLARI SAYIN HOLLANDA DIŞİŞLERİ
BAKANINA
Sayın Bakan,
Yüksek bilgilerinize sunmaktan şeref duyarız ki
İstanbul şehrinin İtilaf güçlerince haksız ve adaletsiz
işgali sonrasında Halife Sultan ve hükûmetini esir olarak
değerlendiren Osmanlı milleti bir Büyük Millet Meclis
toplamaya girişti ve geniş çaplı seçimler gerçekleştirdi.
Büyük Millet Meclisi 23 Nisan 1920’deki açılış
oturumunda görkemli bir oylama ile Halife Sultan ve
ebedî şehri yabancı işgal ve baskısı altında kaldığı sürece
vatanın hâlde ve gelecekteki mukadderatını eline aldığını
ilan etti.
Büyük Millet Meclisi, Osmanlı toplumunu Paris Barış
Konferansı sonuçları üzerinde kötümserliğe bir kez daha
düşüren ve Mondros Mütarekesi’nin hükümlerine aykırı
bu keyfî ve haksız tutuma üyelerinin protestosunu siz
ekselanslarının bilgisine sunma onurunu bana verdi.
Kutsal olan ve bütün medeni milletlerce de böyle kabul
edilen yüce Meclis oturum esnasında basıldı ve genel
kurul salonunun ortasında milletin temsilcileri İngiliz
polisi tarafından genel kurulun şiddetli protestolarına
rağmen suçlular gibi götürüldüler. Ayan üyeleri,
milletvekilleri, generaller, eli kalem tutan insanlar
ikametlerinde tutuklandılar ve elleri kelepçelenerek
sürgün edildiler.
Ayrıca resmî ve özel kurumlarımız sadece hak
kuvvetlinindir anlayışı ile silahlı güçler tarafından işgal
edildi.
Bütün haklarının çiğnendiğini ve egemenliğinin ihlal
edildiğini gören Osmanlı halkı daha sonra, Ankara’da
toplanan temsilcilerinin emri ile ülkenin yönetimini ele
alan ve Meclisin bağrından çıkan bir icra komitesi seçti.
Ekselanslarına olup biteni arz ederken 29 Nisan 1920
tarihli oturumda kabul ve ifade edilen milletin isteklerini
de bildirmekle şeref duyarım:
1-Hilafetin, saltanatın ve Osmanlı hükûmetinin merkezi
İstanbul, Osmanlı milleti tarafından İtilaf Devletleri’nin
esiri olarak kabul edilmektedir. Bu yüzden işgal altındaki
İstanbul çıkışlı emirler ve fetvaların hiçbir hukuki ve dinî
değeri olmayacaktır. Sözde İstanbul hükûmeti tarafından
yapılan bütün angajmanlar (yükümlülükler) millet
tarafından yok ve yapılmamış sayılacaktır.
2-Bütün soğukkanlılığını ve ılımlılığını muhafaza eden
Osmanlı milleti yüzlerce yıllık hür ve bağımsız devlet
olarak kutsal haklarını savunmaya kararlıdır ve kendi
nam ve hesabına hareket etme hakkını öz temsilcilerine
tanıyarak şerefli ve eşit bir barışla sonuca gidilmesi
arzusunu da ifade eder.
3-Ülkede bulunan Osmanlı Hristiyan unsurları
ve yabancı unsurlar milletin koruması altındadırlar.
Bununla beraber onlar ülkenin genel güvenliğine karşı
hiçbir faaliyette bulunamazlar.
Osmanlı milletinin bu haklı isteklerini olumlu
karşılayacağınız ümidi ile en derin saygılarımın kabulünü
rica ederim.
Osmanlı Büyük Millet Meclisi Adına
Başkan Mustafa Kemal
KAYNAK: Hollanda Millî Arşivleri Dışişleri Bakanlığı Arşivi, Fon
Kodu: 2.05.18.742

Mehmet Tütüncü Arşivi

4 Nisan 2017 Salı

Sultan V. Murad'ın Masonluğu Hakkında,Mason Dergisinde Yayınlanan Bazı Belgeler

Sultan V. Murad'ın Masonluğu Hakkında,Mason Dergisinde Yayınlanan Bazı Belgeler






''MİMAR SİNAN DERGİSİ'' Türkiye Hür ve Kabul Edilmiş Masonları Büyük Locasının
tarihî çağdaş ve gerçekçi açıdan araştırma ve yayın organıdır.


Osmanlı Padişahlarından V. Murad'ın şehzadeliği sırasında Mason olduğu öteden beri bilinmekte idi. Şehzade Murad’ın tekrisi «Proodos » Locası tarafından yapılmıştır. Tekris merasimi 20 Ekim 1872 tarihinde, Kadıköyünde Louis Amiable'in evinde yapılmış olup,zaptın altında, Murat dahil celsede bulunanların hepsinin imzaları vardır





Not;Tarih resmi bloğu, hukuka, yasalara, telif haklarına ve kişilik haklarına saygılı olmayı amaç edinmiştir. Sitemiz, 5651 sayılı yasada tanımlanan şekliyle “yer sağlayıcı” olarak hizmet vermektedir. İlgili yasaya göre, Site yönetiminin hukuka aykırı içerikleri kontrol etme yükümlülüğü yoktur. Bu sebeple,Tarih resmi bloğu ‘uyar ve kaldır’ prensibini benimsemiştir.Telif hakkı için veya kaldırılmasını istediğiniz bağlantı için alikaya37@gmail.com adresine mail atınız.


5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu Ek Madde 4

5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu Ek Madde 4 – (Ek: 21/2/2001 - 4630/37 md.)
(Değişik üçüncü fıkra: 3/3/2004-5101/25 md.

"Dijital iletim de dâhil olmak üzere işaret, ses ve/veya görüntü nakline yarayan araçlarla servis ve bilgi içerik sağlayıcılar tarafından eser sahipleri ile bağlantılı hak sahiplerinin bu Kanunda tanınmış haklarının ihlâli halinde, hak sahiplerinin başvuruları üzerine ihlâle konu eserler içerikten çıkarılır. Bunun için hakları haleldar olan gerçek veya tüzel kişi öncelikle bilgi içerik sağlayıcısına başvurarak üç gün içinde ihlâlin durdurulmasını ister. İhlâlin devamı halinde bu defa, Cumhuriyet savcısına yapılan başvuru üzerine, üç gün içinde servis sağlayıcıdan ihlâle devam eden bilgi içerik sağlayıcısına verilen hizmetin durdurulması istenir. İhlâlin durdurulması halinde bilgi içerik sağlayıcısına yeniden servis sağlanır. Servis sağlayıcılar, bilgi içerik sağlayıcılarının isimlerini gösterir listeyi her ayın ilk iş günü Bakanlığa bildirir. Servis sağlayıcılar ile bilgi içerik sağlayıcıları, Bakanlıkça istendiği takdirde her türlü bilgi ve belgeyi vermekle yükümlüdür. Bu maddede belirtilen hususların uygulanmasına ilişkin usul ve esaslar Bakanlık tarafından çıkarılacak bir yönetmelikle belirlenir."

18 Mart 2017 Cumartesi

Tarihte Bugün  Birleşik Donanma Çanakkale Deniz Harekâtında Ağır Hasar ile Geri Çekildi.18 Mart 1915

Tarihte Bugün Birleşik Donanma Çanakkale Deniz Harekâtında Ağır Hasar ile Geri Çekildi.18 Mart 1915


Zevat-ı kiramın ,üzerimize top tüfek ile gelip namus-u vatanımıza kast eden Akif'in ''Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ'' dediği milletleri anıp,Alman silah arkadaşlarımızı anmadan bir zafer kutlamak samimiyetsiz ve vefasızca olur...
Şöyle ki;
Deniz zaferi sırasında

''Uzlaşma devletlerinin 18 Mart 1915’te Boğaz’ı geçmek için savaşa dâhil ettiği 12 büyük zırhlı geminin bir kısmı, Osmanlı bataryalarının ise hepsi isabet almıştır. Boğazın girişindeki bataryalar susturulmuş, iç bataryalar çok az yara almıştır. 176 toptan sadece altısı kullanılamayacak hale gelmiştir. 40 ölü, 74 yaralı vardır ve yaralılardan 18’i Alman’dır.''*
Kara savaşları sırasında Anafartalar’da ki
''Çanakkale Boğazı’nda uygun ve mevcut yerlerin korunmaya alınması, eski tesislerin ve özellikle bataryaların modern teknik araçlarıyla yenilenmesi, mayınlama ve engel ağlarının çekilmesi… Faaliyetleri…5 Alman subayı ve 160 asker tarafından yapıldı…5.Ordunun tüm topçuları… Prusya Albayı... Oscar Gressmann’ın komutası altındaydı… Albay Heinrich Wehrle, 5.Ordunun Ağır Topçu Komutanı idi.”**

Yine kara savaşlarında

Alman U-21 numaralı denizaltısının 25 ve 27 Mayıs tarihlerinde ardı ardına Çanakkale kara harekâtını Boğaz dışından Gelibolu’yu bombardıman ederek desteklemekte olan Majestik ve Triumph adlı iki büyük İngiliz savaş gemisini batırması, İtilâf Donanması’na maddi ve manevi büyük bir darbe daha indirmiştir. Bu iki olayın sonucu olarak, İngiltere Deniz Bakanlığı muhripten daha büyük gemileri, yani zırhlılarını Gelibolu Yarımadası’ndaki kara harekâtını top ateşiyle destekleme görevinden çekme ve bu gemileri Mondros Limanı’na alma kararını vermiştir***







































Kaynakça

Atabey Figen ,Çanakkale Muharebeleri Süresince Marmara’da Deniz Nakliyatı ,Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi Sayı 73

Kılıç Sezen,Liman von Sanders’in Çanakkale Savaşları ile İlgili Bazı İddiaları

Karal Enver Ziya,Osmanlı Tarihi, IX. Cilt, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 2011

Kannengiesser Hans,Çanakkale’de Türklerle Beraber, Bir Alman Albayının Gözünden Çanakkale, Timaş, İstanbul 2009




*Enver Ziya Karal, Osmanlı Tarihi, IX. Cilt, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara 2011, s. 431-432, 443-445

**Hans Kannengiesser, Çanakkale’de Türklerle Beraber, Bir Alman Albayının Gözünden Çanakkale, Timaş, İstanbul 2009 s. 52-53, 240.

***Ellis Ashmead Barlett, Çanakkale Gerçeği, Yeditepe Yayınevi, İstanbul 2005, s.260.

11 Mart 2017 Cumartesi

Albert Einstein’in Mustafa Kemal Atatürk’e Yazdığı Söylenen Mektubun Aslı

Albert Einstein’in Mustafa Kemal Atatürk’e Yazdığı Söylenen Mektubun Aslı



 Albert Einstein’ın Atatürk’e aşağıdaki 17 Eylül 1933 tarihli mektubu (Bardakçı 2006) yazarak aralarında dünyaca ünlü isimlerin de bulunduğu Nazi tehdidi altındaki Alman Yahudi bilim ve sanat adamları adına ondan Türk üniversiteleri için iş ricasında bulunması oldukça önem verilmesi gereken bir husustur.


1 Haziran 1932’de Başvekil İsmet (İnönü), Hariciye Vekili (Dışişleri Bakanı) Dr. Tevfik Rüştü (Aras), Adliye Vekili (Adalet Bakanı) Yusuf Kemal (Tengirşenk) ve Maarif Vekili (Milli Eğitim Bakanı) Esat (Sagay) Beylerin katıldığı beş toplantıda müzakere edilerek onaylanır. 6 Haziran 1932’de İsviçre’ye dönen Prof. Malche de yeni sistemde görev almak üzere bazı bilim adamlarıyla temaslarına başlar

Bundan sonra üniversite reformu ile ilgili tüm çalışmaları 19 Eylül 1932’de atanan Maarif Vekili Reşit Galip’in başkanlığında, Avni (Başman), Rüştü (Uzel), Kerim (Erim) ve Osman (Horasanlı) Beylerden oluşan bir Islahat Komitesi yürütür
.
Bu arada modern üniversite reformunu öngören ve Prof. Malche’nin önerileri dikkate alınarak hazırlanan 2252 sayılı İstanbul Darülfünunun İlgasına ve Maarif Vekaletince Yeni Bir Üniversite Kurulmasına dair Kanun 31 Mayıs 1933 de yayınlanarak 1 Ağustos 1933 de yürürlüğe girer. 31 Temmuz 1933 tarihinden itibaren lağvedilen Darülfünunda görevli 157 öğretim üyesinden sadece 83’ü çalışmalarına devam ederken diğerlerinin yeni kurumla ilişikleri kesilir5.
Türk hükümetinin kendisinin kovduğu kişilerle temas kurduğunu öğrenen Hitler 8 Mayıs 1933 günü Berlin’deki makamına öfkeyle gelerek “Benim ortadan kaldırmak istediğim bu Yahudi alayı’nı Mustafa Kemal koruyamaz. Buna müsaade veremem.” diye tehditte bulunur ve Atatürk’e “Bu komünist profesörleri ülkenize sokmayınız” mesajı gönderir. Atatürk bu bilgi kendisine iletildiğinde Hariciye Vekili Tevfik Rüştü (Aras) ve Maarif Vekili Dr. Reşit Galip’e “Bir onbaşı beni cinayetlerine alet edemez” diyerek Türkiye’ye sığınmak ve Türk Üniversitelerinde görev yapmak isteyen Alman profesörlerle ilgili işlemlerin süratlandırılması talimatını verir
.
5 Temmuz 1933 günü NdWA başkanı Prof. Philipp Schwartz, Prof. Albert Malche ve Prof. Rudolf Nissen ile beraber İstanbul’a gelerek Maarif Vekili Dr. Reşit Galip ile görüşür ve mülteci akademisyenlerin İstanbul Üniversitesi reformuna muhtemel katkıları konusunda kendisine ayrıntılı izahat verir. Schwartz ayrıca, Kerim (Erim) vasıtasıyla Ankara ziyaretini de düzenleyerek Maarif Vekaleti yetkililerinden Salih (Zeki) ve Rüştü (Uzel) ile de görüşür. Reşit Galib’in de katılmasıyla olumlu bir şekilde süren müzakereler sonucunda bir ön anlaşma imzalanır. Reşit Galip‘in toplantının kapanış konuşmasındaki ifadesi çok anlamlıdır: “Bugün alışılmışın dışında, örneği gösterilemeyecek bir iş yapılan bir gün oldu. 500 yıl kadar önce İstanbul’u kuşattığımız zaman Bizanlı bilginler İtalya’ya göç etmişti, buna engel olamamıştık. Sonuç olarak Rönesans gerçekleşti. Bugün ise Avrupa’dan bunun karşılığını alıyoruz” Kendisine sunulan ön anlaşma metni ile Prof. Schwartz’ın bıraktığı akademisyenler listesini onaylayan Atatürk aynı zamanda Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekili (Sağlık ve Sosyal İşler Bakanı) Dr. Refik Saydam’dan Ankara Nümune Hastanesi ve Hıfzısıhha Enstitüsü için de benzer temaslar yapmasını ister. Prof. Schwartz ve Prof. Nissen 25 Temmuz 1933 de tekrar Ankara’ya gelerek kesin anlaşmayı imzalarlar.

Genç T.C.’nin Üniversite Reformu Yasası 1 Ağustos 1933’de yürürlüğe girerken, kontratları imzalanmış çoğu Yahudi kökenli mülteci bilim adamları aileleriyle beraber Türkiye’ye gelmeye başlar. Türkiye geleneksel ve tarihi insancıl hoşgörüsüyle kucak açtığı Alman profesörlere ülkenin kültürel ihtiyacını destekleme olanaklarının da kapılarını açmıştır. Üniversite 18 Teşrinisani (Kasım8) 1933 günü, ancak üç hafta kadar önce 27 Teşrinievvel (Ekim)1933 tarihinde göreve başlayan yeni Maarif Vekili Hikmet Bayur tarafından, Beyazıt Meydanında eskiden Harp Bakanlığı olarak kullanılan bugünkü Merkez Bina’da açılır9.
Alman beyin göçü” fırsatını iyi değerlendiren Atatürk, aralarında dünyaca ünlü isimlerin de bulunduğu 70 kadar Yahudi Alman bilim ve sanat adamının İstanbul Üniversitesi’nde, Yüksek Mühendis Mektebi’nde (İTÜ), Güzel Sanatlar Akademisi’nde ve Ankara’daki Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi ile Hukuk Fakültesi’nde görevlendirilmesini sağlamıştır. Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde başta Asuroloji’nin dünya çapındaki en önemli temsilcisi Benno Lansberger olmak üzere, Hititolog Gustav Güterbock, Sinolog Wolfram Eberhard ve Hindolog Walter Ruben çalışmışlardır. Türkiye’de çağdaş iktisadın temellerini atan ve daha sonra İktisat Fakültesi’ne dönüşecek olan İstanbul İktisat Enstitüsü’nü kuranlar da, kendi alanlarında dünyanın önde gelen beş Alman bilim adamıdır. Bunlar arasında ön sırayı Türk gelir vergisi rejiminin mimarı maliyeci Fritz Neumark’tır. Diğerleri, neoklasik iktisadın en önemli temsilcilerinden Wilhelm Röpke, iktisat tarihçisi ve sosyolog Alexander Rüstow, ünlü liberal kuramcı ve politikacı Gerhard Kessler Türkiye’de çağdaş işletme biliminin kurucusu Alfred Isaac’tır. İTÜ’de on yılı aşkın ders veren ve bu arada Ankara’da yeni TBMM binasını inşa eden ünlü Avusturyalı mimar Clemens Holzmeister da Nazi işgali üzerine ülkesini terk ederek Türkiye’ye gelenlerdendir. Sonuç olarak, o sıralarda çok kullanılan bir deyişle “Berlin dışında en büyük Alman üniversitesi” Türkiye’de kurulmuştur (Tekeli 1984: 654-655’den F. Neumark, Boğaziçine Sığınanlar, İÜ İktisat Fakültesi Maliye Enstitüsü Yayını, 1982)

Berlin Üniversitesi’nde ders vermekte olan Einstein, Nazilerin etkilerini artırmalarının ardından Almanya’da daha fazla kalamayacağını görmüş ve Paris’e geçmişti. 17 Eylül 1933’te Almanya’daki Yahudi profesörleri kurtarmak amacıyla bu mektubu Türkiye Cumhuriyeti Bakanlar Kurulu’na gönderdi:

Altında imzası olmasına rağmen, mektubu kaleme alan Albert Einstein değil OSE yönetimiydi. Özel sekreterinin açıkladığına göre Albert Einstein 17 Eylül’ü kapsayan 10 gün boyunca Paris’te değildi.
Kaynak;

Prof. Dr. Muhteşem Kaynak Gazi Üniversitesi, İİBF
Zülfü Livaneli-Serenad
http://www.salom.com.tr/haber-64078 turkiyeye_gelen_cogu_yahudi_kokenli_alman_profesorler_ve_albert_einst.html
http://www.hurriyet.com.tr/einsteindan-ataturke-dramatik-mektup-17233146
http://www.jewishmag.com/.../einstein.../einstein_turkey.htm

İNÖNÜ'NÜN YANITI

“Saygıdeğer profesör,

İktidardaki hükümetin politikası gereği Almanya’da bilimsel ve tıbbi çalışmalarını yerine getiremeyen 40 profesör ve doktorun Türkiye’ye kabulünü dileyen mektubunuzu aldım. Bu beylerin hükümetimiz kuruluşlarında bir yıl ücretsiz çalışmayı kabul ettiklerini gördüm. Teklifiniz çok çekici olmasına rağmen ülkemiz kanun ve nizamları gereği size olumlu cevap verme imkânı göremiyorum. Saygıdeğer profesör, bildiğiniz gibi şu anda 40’tan fazla profesör ve doktor istihdam etmiş durumdayız. Çoğu benzer nitelik ve kapasitede olan bu şahıslar da aynı politik şartlar altındadırlar. Bu profesör ve doktorlar burada geçerli kanun ve şartlar altında çalışmayı kabul etmişlerdir. Şimdiki halde, çeşitli kültür, dil ve kökenlerden gelmiş üyelerle çok hassas bir oluşum geliştirmeye çalışıyoruz. O nedenle içinde bulunduğumuz şartlar gereği daha fazla personel istihdam etmemizin mümkün olmadığını üzülerek bildiririm.
Saygıdeğer profesör,
Arzunuzu yerine getirememenin üzüntüsünü ifade eder, en iyi duygularıma inanmanızı rica ederim.”
İsmet İnönü

Kaynak ;
Einstein'dan Atatürk'e dramatik mektup
Hürriyet Haber
10 Mart 2011

Sonuç


Albert Einstein’in Mustafa Kemal Atatürk’e yazdığı idaa edilen mektupla ilgili bir kaç konu yanlış anlaşılmalara neden olmaktadır.

1-Einstein bu mektubun yazılmasından on gün önce Belçika'yı terk etti ve bu nedenle o gün Paris'te değildi. Einstein arşivcisi Barbara Wolf'a göre "1933 yazında Paris'te kalması sırasında Einstein'ın OSE antetli kağıtlarından bir kaç tane yaprak imzalamıştır. Yani Einstein bunu ve kişisel bir mektup olmaktan ziyade OSE'nin Onursal Başkanı sıfatıyla imzaladı.

2-Türkiye'ye gelen Alman bilimcilerin bu mektupla bir alakaları yoktur.İlk gelenler zaten 1933 yılında Türk üniversitelerinde göreve başlamışlardır.

3-Mektup İsmet Bey tarafından kibarca reddedildi.


                                         




Mektup ile ilgili daha fazla bilgi için ;