Karamanoğullarının defalarca affedilmelerine rağmen, çıkan her fırsatta isyan ederek Osmanlı ülkesini arkadan vurmaları dik kat çekmektedir. Buna rağmen Osmanlılar filicenaplıklarından vazgeçmemişler, affetmeye bağışlamaya devam etmişlerdir. Kimi tarihçiler bu durumu aşırı ve zararlı bir merhamet veya zaaf eseri şeklinde değerlendirmişlerdir. Aslında Osmanlılar bu alicenaplığı, hoşgörülüğü Anadolu beylerinin tümüne uygulamışlardır. Bu davranışın gerçek sebebi Osmanlıların Anadolu ahalisini, kendi tebaası ve kardeşleri gibi görmesidir. Anadolu beyleri ile kız alıp vermeleri akrabalık kur maya çalışmaları da bu inanışın bir tezahürüdür. Ayrıca yapılan savaşlar sonunda ordunun Anadolu beylikleri topraklarına so kulması Türk ve Müslüman halkın incinmesine, eziyet ve zulüm görmesine sebep olabilirdi. Bu durumda halk Osmanlılara kin ve nefret duyabilirdi. Zulüm üzerine inşa edilen bir sevginin ebedi olmayacağını idrak eden Osmanlı padişahları onlarca kez de olsa af yolundan ayrılmadılar. Anadolu beylerinin bütün hata ve kusurlarına sabrettiler. Do layısıyla belki Anadolu birliğinin beklenen temini gecikti. Hatta iki yüz yıllık bir süreyi aldı. Ancak Osmanlı hakanlarının uzak görüşlülüğü ve basireti sebebiyle öyle sağlam temeller üzerine atıldı ki asırlar geçmesine rağmen Anadolu birliği sarsılmadan devanı etmiş ve etmektedir." (Ahmet Şimşirgil – Kayı I)
Tarih, bayramcigerli.blogspot.com,
Bayram Cigerli,Tarih Notları, Osmanlılar,Tarih Konu Anlatım,Ahmet Şimşirgil,Kayılar,