RUMELİ'N İ N YEN İ BAŞ BUGU Orhan Gazi düşmanın topyekün saldırısı defedildiği ve İslam ordusu yenilgi tuzağından kurtulduğu için sevinçli idi. Ancak cesareti, azim ve himmeti, akıllı siyaseti, adaleti, zühd ve takva ile sıfatlanmış şehzadesinin vefatı ile de sarsılmıştı. Yaşlı bedeni, "Evladın ölümü ciğerin sökülüp alınmasıdır" atasö zünü andırır bir biçimde yıpranmıştı. Saltanat döşeğinden perişanlık ve acının derin felaketine düşmüştü. Yüreği yakan felaketten ancak şu manzumeyi söyleyerek teselli bulmaya çalıştı: Bir dert ki bu, olanlardan gönül hep gama düştü Seller gibi akan yaşlar avuçlara döküldü Ümit dalında ömrüm bağından taze bir filiz İşte gör, yetişti ama, yine toprağa düştü. Yine de her olaydan hisse almasını bilen padişah bu fanilik ge çidinin sıkıntılar, kederler durağı olduğunu bilmekteydi. Her do ğuşun arkasından bir batışın, her yücelikte bir çöküşün ve inişin, her sevincin sonunda bir kederin olduğunu düşünmekteydi. Cihan bulur her dem aydınlığı parlak güneşte Bak gör ki sabahlar hep devam edip gitmez "Allah dilediğini işler ve dilediği gibi hüküm eyler" emri gereğin ce takdirin gelip çattığında, tedbir ve çarenin faydası olmayacağına inanarak devlet işlerini bırakıp yalnızlık köşesinde kendi haline yaşamak istedi. Geride kalan günlerini taat ve ibadetle geçirmeyi arzu ediyordu. Bunun için oğlu Murad Gazi'yi ülkenin işlerini dü zenlemek ve halkın ihtiyaçlarını görmek üzere çağırttı. Sonra da onu Rumeli'de eserleri zafer olan askerlerinin başbuğluğuna getirdi.60 Murad Gazi öncelikle yüce rütbeli kardeşinin nurlarla aydınlan mış kabrini ziyaret edip sayısız sadaka ve hediyeler dağıttı. Onun" (Ahmet Şimşirgil – Kayı I)

aziz ruhunu vesile ederek dua ve niyazda bulunduktan sonra cihat yoluna koyuldu. Bentuz, Çorlu, Dimetoka, Burgaz ve Keşan'ın fethinden sonra akıncı kolları hep birden deryalar misali Edirne üzerine aktılar. Edirne tekfuru Andirine kalabalık bir ordu ile Sazlıdere mevkiinde Osmanlıları karşıladı. Ancak fetih ve zafer meltemleri Türkler den yana esmeye başlayınca kaçış yolunu tuttu ve binbir güçlükle şehre girdi. Acı akıbeti tahmin ettiğinden bir gece ne kadar malı ve kıymetli eşyası varsa çoluk çocuğu ile gemiye doldurup Eneze kaçtı. Bu hale vakıf olan kale halkı o sabah aman dileyerek şehrin anahtarlarını getirip şanlı şehzadeye teslim ettiler. 61 Edirne'ye çok geçmeden sosyal, kültürel ve dini eserlerle Türk İslam damgası vuruldu. Burası Osmanlı padişahlarının tahtgahı oldu, İslam dünyasının en büyük beldelerinden biri haline geldi. Merhum Arif Nihat Asya "Edirne" şiirinde Osmanlı eserlerini ve şehre vurulan Osmanlı mührünü şöyle dile getiriyor: "Selimiye" derler, "Edirne" derler; Tatlı bir gariplik duygusu gelir. Kemerler, çeşmeler, minarelerle Bir eski eserler kamusu gelir. Minarelerden en tatlı ezanlar, Dallardan güvercin hu-hu'su gelir. Ayşekadına gül ve Yıldırıma Üçşerefeli'nin kumrusu gelir. Şu Selimiye'dir, şu Muradiye . . . Çinilerden sümbül kokusu gelir. Karşısına ya iki sedef çekmece, Ya iki mücevher kutusu gelir. Vezirlerin iki tuğlusu gider, Arkasından, yedi tuğlusu gelir. Şurda abdest alır Hüdavendigar; Yerden suyu, gökten havlusu gelir.

Taşları kararmış bir yol ucunda Üçşerefeli'nin kapusu gelir. Şu yana dönersen Eskicami'nin Kesilmiş, biçilmiş avlusu gelir. Atınca üç adım daha ileri Bir serin kubbenin kuytusu gelir; Dünyanın en güzel minareleri Ve kubbelerin en ulusu gelir. Türk'ün Trakya'1a tapusu gelir. Mihrabında bir teravih kılmaya, Denizler ardından yolcusu gelir. Bilsen ki bağrında kanar bir yara, Yarasını sarmak arzusu gelir. Mahya olmak için Sultan Selim'e, Göklerden, yıldızlar ordusu gelir. Kubbeler menekşe, şerefeler gül . . . Mermerinden çiğdem kokusu gelir.

Tarih, bayramcigerli.blogspot.com,
Bayram Cigerli,Tarih Notları, Osmanlılar,Tarih Konu Anlatım,Ahmet Şimşirgil,Kayılar,