Emirlerini aldım ve kabul ettim'' demişti. Elçilerin huzurdan ayrılmasıyla şehzadenin ileri gelen beyleri onu babasının yanına gitme isteğinden vazgeçirmek için çalışmaya başladılar. Bu işte Timur'un kahrına uğrama tehlikesi olduğundan uzun uzun söz ettiler. Genç şehzade bütün ısrarlar sonunda: "Kim ki Allah'a tevekkül eder, ona Allah yeter" iyetini okuyarak tartışmaları bitirdi. Kararı kesindi. Nice hediyeleri hazır ettikten sonra Tokat'tan Amasya'ya doğru yola çıktı. Henüz Osmancık'a geldiğinde bir kez daha İsfendiyarlı Kara Yahya ve adamlarının saldırısına uğradı. Ancak şehzadenin yanındaki yiğitler iki yıldır bu nevi çarpışmalarda iyice pişmişler di. Çapulcular kısa sürede dağıtılırken Kara Yahya bir kez daha kayıplara karıştı. l52 Şanlı şehzade Murtazaabad'a geldiğinde bu kez Tatar elebaşı larından Savcıoğlu adındaki bir şakinin adamlarıyla geçiş yolunu tuttuğu haberini aldı. Son derece hızlı hareket ederek Savcıoğlu ve adamlarının üstüne beklemedikleri anda kabus gibi çöktü. Şakiler kısa bir direnmeden sonra kaçış yolunu tutarken bütün malları Osmanlı yiğitlerinin eline geçti. Ancak henüz kendi topraklarında iken bu nevi tuzaklarla karşı laşmak gizileri endişelendirmişti. Zira Anadolu bir otorite boşluğu içerisinde olup henüz daha tehlikeli bölgelere girilmemişti. Çelebi Mehmed adamlarıyla daha ileri gitmenin mahzurlarını görerek geri dönmeye karar verdi. Yanında bulunan Timur Han elçisine mükellef bir ziyafet çek tikten sonra şöyle dedi: "Henüz idaremiz altındaki yerlerde iken yolları kesen düşmanlar yüzünden bunca sıkıntıyla karşılaştık. Fitne tohumlarının her yana ekilmiş olduğunu anladık. Bu durumda beyliğimizi terk edip gitmek akıl alacak iş olmaktan uzaktır. Tehlikeli konaklarda düşmanla karşı laşmak, korkulu duraklardan geçmek doğru bir yol olmasa gerektir." (Ahmet Şimşirgil – Kayı I)
Tarih, bayramcigerli.blogspot.com,
Bayram Cigerli,Tarih Notları, Osmanlılar,Tarih Konu Anlatım,Ahmet Şimşirgil,Kayılar,