Çanakkale de Türk Askeri
“Düşmanla Karşılıklı siperlerimiz arasındaki mesafe sekiz metre. Yani ölüm muhakkak…
Birinci siperdekiler tamamen şehit düşüyor. İkinci siperdekiler onların yerine gidiyor. Fakat, ne kadar gıptaya şayan bir itidal ve tevekkülle biliyor musunuz? … Öleni görüyor, üç dakikaya kadar öleceğini biliyor, en ufak bir fütur (gevşeklik) göstermiyor. Sarsılmak yok…Okumak bilenlerin elinde Kur’anı Kerim, Cennete girmeye hazırlanıyorlar. Bilmeyenler, Kelime-i Şahadet çekerek yürüyorlar. Bu Türk Askerindeki ruh kuvvetini gösteren, şaşılacak ve övülecek bir misaldir. Emin olmalısınız ki, Çanakkale muharebesini kazandıran, bu yüksek ruhtur.”
M.Kemal ATATÜRK
Limon Von Sanders
( Çanakkale Cephesi Komutanı -Alman ) :
"Düşman bütün dünyanın imkanlarına sahip olup,ellerinde en yeni savaş gereçleri bulunurken,zavallı Türkler, sahra berkitmeleri yapmak için kendilerinde pek az sayıda bulunan zaruri aletleri düşmandan almak zorunda idiler.Sığınakları sağlamlaştırmak için zaruri olan tahta ve demir ise topa tutulmuş yerlerin enkazından alınıyordu. İhtiyaçlara yakın sayıda toprak çuvalı almak hiçbir zaman mümkün olmamıştır.
Tesadüfen İstanbul'dan birkaç bin toprak çuval geldiğinde,onların küçük rütbeli subaylarca,erlerin pejmürde olan giyimini az düzeltmek işinde kullanılması tehlikesi daima vardı."
Koca Seyit Onbaşı, 1889 Eylül ayında Balıkesir'in Havran ilçesi Çamlık köyünde dünyaya geldi. Seyit, 1909 Nisan başlarında askere alındı. 1912'de Balkan Savaşları'na katıldı. Savaş bittiğinde terhis edilmeyerek, topçu eri olarak Çanakkale cephesine gönderildi. Çanakkale Savaşı'nda gösterdiği kahramanlıklarla adını Türk tarihine yazdırdı. 18 Mart 1915 Çanakkale Deniz Savaşı sırasında Rumeli Mecidiye Tabyası'nda ayakta kalabilen tek top vardı, onun da mermi kaldıran vinci bozulmuştu. Seyit Onbaşı, 276 kiloluk mermiyi kaldırarak, üç adım taşıdı ve namlunun ucuna sürerek ateşledi. Bu kahramanlığıyla Ocean gemisine büyük yara aldırdı. Koca Seyit 1939 yılında vefat ettiMEHMETCİĞE DERİN SAYGI
23 Nisan 1915 günü Conkbayırı’nda Türkler ve Birleşik Kuvvetler arasında korkunç siper savaşları oluyor. Siperler arasında 8-10 m. mesafe var. Süngü hücumundan sonra savaşa ara verildi. Askerler siperlerine çekildi. Yaralılar ve ölüler toplanıyor. İki siper arasında açıkta ağır yaralı ve bir bacağı kopmak üzere olan İngiliz Yüzbaşı avazı çıktığı kadar bağırıyor, ağlıyor, kurtarın diye yalvarıyordu. Ancak hiçbir siperden kimse çıkıp yardım edemiyor. Çünkü en küçük bir kıpırdanışta yüzlerce kurşun yağıyordu. Bu sırada akıl almaz bir olay oldu. Türk siperlerinden beyaz bir iç çamaşırı sallandı. Arkasından aslan yapılı bir Türk askeri silahsız siperden çıktı. Hepimiz donup kaldık. Kimse nefes alamıyor, ona bakıyorduk. Asker yavaş adımlarla yürüyor siperdekiler kendisine nişan almış bekliyordu. Asker yaralı İngiliz subayını okşar gibi yerden kucakladı, kolunu omzuna attı ve bizim siperlere doğru yürümeye başladı. Yaralıyı usulca yere bırakıp geldiği gibi kendi siperlerine döndü. Teşekkür bile edemedik. Savaş alanlarında günlerce bu kahraman Türk askerinin cesareti güzelliği ve insan sevgisi konuşuldu. Dünyanın en yürekli ve kahraman askeri Mehmetçiğe derin sevgi ve saygılar. Üsteğmen Cosey
(Sonradan Avustralya Genel Valisi olmuştur)
Çanakkale'de Alay komutanından son erine kadar şehit olan 57.P.Alayının sancağı, Avustralya'da bugün Melburn Müzesi'ndeki bir vitrinde sergilenirken altındaki plakette şunlar yazılıdır :" Bu Alay Sancağı Gelibolu savaş alanından getirilmiştir , ama esir edilmemiştir.Türk Ordusunun milli geleneklerine göre bir alayın sancağı , alayın son eri ölmeden teslim edilemez . Bu Sancak, sonuncu muhafızın da altında ölü olarak yattığı bir ağacın dalına asılı olarak bulunmuştur. Kahramanlık timsali olarak karşınızda duran bu Türk Alayı Sancağını selamlamadan geçmeyin"
,